به سلامتي اون باجه تلفني كه تو بارون ميرفتي زير سقفش و يدونه دو زاري مينداختي توش يه ساعت حرف ميزدي ، آخرشم پولتو پس ميداد
به سلامتي سگ هاي ولگرد كه با يه لقمه غذا و يه دست نوازش تا آخر عمر وفادار آدم ميمونن نه بعضي آدم هايي كه دنيايي محبت بهشون مي كني و آخرشم دستت رو گاز مي گيرن !
سلامتيه اونايي كه از هر انگشتشون يه هنر ميريزه … ميرنجونن … ميسوزونن … ميشكونن … له ميكنن … نابود ميكنن … و سلامتي اونايي كه جز دوست داشتن اين موجودات هنرمند با همه وجودشون هيچ هنر ديگه اي ندارن
نظرات شما عزیزان:
